Nieuwe belevenissen in Malawi!

Ha lieve allemaal!

Hier weer een nieuw bericht, met… tja weer veel nieuwe avonturen!
Na onze vakantie zijn we verder aan de slag gegaan met ons onderzoek. We hadden ook weer afspraak met het Ministry of Agriculture, met de deputy director for livestock development (vorige keer was het met de afdeling gewassen). De directeur had niet zoveel tijd voor ons, maar we hebben toch binnen een uurtje veel nieuwe informatie verzameld en als we nog meer vragen hebben mogen we terugkomen.

Vrijdag, 20 april, zijn we nog een keer naar het NRC geweest om de laatste dingen door te nemen voor we met het interviewen van de boeren begonnen. Op de terugweg nog een fietsongeluk gehad met een tegemoetkomende fietser, waardoor mijn voorwiel helemaal in de kreukels lag en ik niet verder kon fietsen. Ik zelf had helemaal niets, maar degene die tegen mij aan fietste vloog 3 meter door de lucht. Daarna sprong hij overeind en fietste weer hard weg. Ik denk dat hij bang was dat ik hem voor de schade op zou laten draaien. Het ongelukje gebeurde net voor een dorpje en er kwamen gelijk allemaal mensen aangesneld en een heleboel nieuwsgierige kindjes. Mijn band werd er afgehaald en toen dachten Lotte en ik slim te zijn om allebei op één kant van de band te gaan staan om hem weer een beetje recht te krijgen en toen.. KRAK! Allerlei spaken gebroken en wat een gelach uit de menigte! We kwamen zelf eigenlijk ook niet meer bij! Daarna zijn we naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker gegaan en zij hebben voor een paar kwacha de fiets weer gemaakt.

We gaan nu op zaterdag de boeren interviewen, omdat de meisjes die met ons meegaan, het te druk met school hebben doordeweeks. Dus de volgende dag, zaterdag 21 april, stonden we om 8 uur bij het NRC om naar de dorpjes te gaan. Mary was van tevoren al naar het dorpje geweest om aan het dorpshoofd toestemming te vragen voor het interviewen. In het dorpje aangekomen, werd bij ieder huisje de stoelen naar buiten gehaald waar we persé op moesten gaan zitten. En de hele tijd zaten er nieuwsgierige kindjes om ons heen! Ik vond dit echt supergeweldig om te doen! Hier zijn we voor gekomen en niet iedereen krijgt de kans om zich zo tussen de bevolking te kunnen mengen. Natuurlijk is niet alles even leuk om te zien, je ziet genoeg armoede. De mensen houden hun huisjes en erfjes zo netjes mogelijk, maar overal scharrelen geitjes, kippetjes en hondjes rond. Er zijn ook veel kindjes die rondlopen met snotneusjes en er zijn ook veel kindjes met een hele dikke buik (zie foto: vader met 3 kindjes). In Likuni en Lilongwe, waar wij meestal zijn, zie je dit soort armoede niet zo erg. Het is trouwens niet zo, dat in Malawi nog veel mensen sterven vanwege een tekort aan eten. Mensen sterven eerder vanwege ziektes, zoals aids. Dat is een veel groter probleem. Aan het eind van de dag had ik ruim 20 enquêtes gedaan en ook Lotte en Veerle hadden er veel. Het is de bedoeling dat we er in totaal 100 doen, dus dat moet wel lukken.

Zaterdagavond zijn we met zijn drieën uitgeweest (Veerle, Joeri en ik) en enkele lokale Afrikanen naar verschillende kroegen. Zondagavond zijn we in Likuni wezen eten bij een meisje, Clara, en haar familie. Was erg gezellig en lekker gegeten. Zij heeft verkering met een jongen uit Nederland die hier vorig jaar zijn project deed en ze gaat van de zomer 3 maanden naar Nederland toe. Maandag, de 23e, had ik weer een afspraak met Mary om de boeren te gaan interviewen, maar toen ik bij het NRC aankwam, zei ze dat ze toch geen tijd had dus kon ik weer gaan. Dinsdag zijn we begonnen met het verwerken van de enquêtes op de computer en aan het eind van de middag weer naar onze stamkroeg geweest.

’s Avonds zijn we met z’n 5-en (Daan, Joeri, Lotte, Veerle en ik) naar de Culture Club in het dorpje Chigwirizano (naast Likuni) geweest, er was namelijk Engels voetbal (Manchester- AC Milaan), dat is hier heel populair. De avond erna zijn we met zijn 4-en: Daan, Veerle, ik en Filip (leerlingpriester) naar de stad geweest om daar op een groot scherm voetbal te kijken (Chelsea-Liverpool) in een kroeg.
Verder werken we in de uurtjes die we over hebben vooral aan ons literatuuronderzoek, doen spelletjes of we zijn in de stad. In de stad zijn al heel veel mensen die ons kennen, waar we vaak wat mee drinken en kletsen. We staan al bekend als de drie Likuni-girls. We hebben hier ook al meerdere soorten bier geprobeerd. Er is er ook soort bier, Chibuku, dat ruikt echt naar kots, er zitten stukjes in, en het zit in een pak. Is hier overal op straat te krijgen. Echt lekker is het niet, maar we proberen het natuurlijk wel allemaal. Dat is met eten ook zo eigenlijk. We willen zoveel mogelijk lokale dingen uit proberen. En niemand is nog ziek geweest, dus zo lang dat goed gaat.. :-)
Vrijdagochtend had ik een nieuwe afspraak met Mary om de boeren te gaan interviewen, maar in het dorpje aangekomen kwam het dorpshoofd maar niet en konden we ook niet beginnen met de interviews. Dus hebben we voor volgende week zaterdag een nieuwe afspraak gemaakt. Veerle en Lotte konden gelukkig wel gewoon aan het werk.

Intussen hadden we besloten om met zijn 4-en (Joeri, Lotte, Veerle en ik) terug naar het zuiden te gaan om de Mount Mulanje (hoogste berg van centraal Afrika) te gaan beklimmen (+ 3002 m. hoog). Het is de bedoeling dat we daar 5 dagen over doen (3 dagen omhoog en 2 terug). We zijn van tevoren naar een safaribureau geweest om te informeren naar de prijs. Dit bleek 560 dollar te zijn, veel te duur dus. We gaan dus gewoon weer op ons eigen houtje en zijn wel hoe we op de top komen!
Dus de volgende ochtend, zaterdag 28 april, de wekker om 6 uur gezet en na een mooie reis met de minibus via Blantyre, savonds in Mulanje aangekomen. Daar aangekomen bleek het InfoMulanje kantoor al dicht te zitten, maar een man kon voor ons een gids + drager regelen. Daar zat wel een beetje een risico aan, want we hebben al wat vreemde verhalen gehoord over buitenlanders die op de berg vermist zijn geraakt, maar we hebben er wel vertrouwen in dat het goed is! We hebben snel eten ingeslagen voor 5 dagen op de berg en de volgende ochtend een sleutel geregeld voor de hutten waar we op de berg in gaan slapen en toen konden we op pad!

De trip op de berg is echt één van de mooiste dingen tot nu toe geweest! Het was soms echt ontzettend zwaar, met hele steile stukken, blaren en zere voeten, maar zo de moeite waard!!! Sommige dagen meer dan 6 uur gewandeld en we zijn heerlijk verbrand (tip: neem ook zonnebrand mee een berg op!). Maar dat hebben we er zeker voor over gehad. Je hebt echt onbeschrijfelijk mooie uitzichten op zo’n berg! We hebben met zijn 4-en en de gids en drager (twee jongens van 18 en 24 met een berg energie) heel veel lol gehad en ’s avonds ons eigen eten gemaakt en telkens heerlijk bij het haardvuur in slaap gevallen. Op één dag toen we wat minder uren hoefden te lopen, kwamen we een geweldige waterstroom tegen en zijn we met zijn 4-en een eind langs die stroom gelopen bij de gids en drager vandaan. Een paar honderd meter verderop kwamen we een hele mooie natuurlijke glijbaan tegen en ja.. dat kun je natuurlijk wel weer raden! Kleren uit en zwemmen maar! Het water was ijskoud, maar dat is logisch als het uit de bergen vandaan komt.. Het was echt weer de grootste lol, soms hadden we dat ook als we aan het wandelen waren, dat we zo slap van het lachen waren dat we echt niet meer vooruit gingen! Maar ons doel hebben we bereikt en daar mogen we best trots op zijn! En deze mooie ervaring heeft ons nog niet eens 100 euro gekost..

Donderdag, 3 mei, kwamen we weer in Mulanje aan. We hebben eerst heerlijk uitgebreid gegeten en zijn toen naar Blanyre gereden met de minibus en weer een nachtje in de Doogle’s overnacht en nog een keer heel lekker gegeten. En vrijdags weer terug naar Lilongwe gereden. Zaterdag, 5 mei, ben ik weer aan het werk gegaan en heb toen met Mary zelfs 30 interviews gedaan. We kunnen nu beginnen met alle enquêtes te verwerken en de belangrijkste conclusies eruit te halen.
Afgelopen zaterdagavond hebben we met zijn allen een barbecue gehouden in de tuin, dat was erg lekker en gezellig. Daarna zijn we met z’n 10-en uitgeweest. Veerle en ik waren met lokale Afrikaanse vrienden meegereden en toen we in een kroeg waren, kwam er ineens politie en beveiliging aan, die ‘onze Afrikaanse vrienden’ mee naar buiten namen, omdat de eigenaar van de kroeg ze van drugs dealen beschuldigde. Veerle en ik zaten toen bij andere mensen die zeiden dat we ons stil moesten houden en net doen of we hen niet kenden. Blijkbaar gebeurt zoiets wel vaker. Uiteindelijk is alles goed afgelopen, is er geen drugs gevonden en geloven we ook niet dat het waar is dat ze dat echt deden. Die eigenaar is nogal een blaaskaak en die jongens waren er zelf ook nogal van geschrokken en wilden alleen nog maar naar huis. Veerle en ik wilden nog wel ergens anders heen, dus zijn we samen verder gegaan en is het toch nog een gezellige avond geworden.

Sinds donderdag zijn er ook 3 nieuwe studenten bijgekomen, 2 meisjes en 1 jongen. Deze week vertrekken alle andere jongens naar huis, behalve Joeri. Joeri gaat namelijk nog met zijn vader, die afgelopen zondag is aangekomen, een week op vakantie naar het noorden van Malawi. Dus het wordt een stuk stiller op de Parish binnenkort. Wij gaan intussen gewoon verder met het verwerken van de enquêtes en het maken van ons verslag en dan hebben we hier in Malawi nog maar een maand, voordat we verder gaan reizen, de tijd vliegt om!

Heel veel liefs en tot gauw!